نقد و بررسی بازی رومیزی Big City: 20th Anniversary Jumbo Edition
نسخه‌ی ۲۰ سالگی بازی بیگ سیتی (Big City: 20th Anniversary Jumbo Edition) هرچند که رویکردی انتزاعی در طراحی گیم‌پلی خود دارد، اما عمق بالای بازی در این بخش و نیازمندی فرایند گیم‌پلی به تفکر چند لایه سبب شده تا نتوانیم بیگ سیتی را به واسطه‌ی تماتیک نبودن مکانیزم‌ها سرزنش کنیم. از سوی دیگر کیفیت بالای قطعات، تصویرسازی بسیار ساده ولی قابل قبول و مهم‌تر از همه، گیم‌پلی ساده، روان، اما بسیار عمیق و نیازمند به فکر، همگی در کنار یکدیگر این بازی را به عنوانی ارزشمند بدل کرده‌اند.
مقدمه
«شهرسازی» (City Building) بدون شک یکی از جذاب‌ترین موضوعاتی است که در دنیای بازی‌ها به آن پرداخته می‌شود؛ اما فکر کردن به اینکه این جذابیت ریشه در کجا دارد شاید مسئله‌ای نباشد که هر روز به آن فکر کنیم. تقریبا همه‌ی شهرنشینان در طول زندگی خود، بارها در مورد مشکلات و مسائلی که در شهر خود با آن رو به رو هستند فکر کرده‌اند و در خیالات خود، برای رفع معضلات شهری راهکارها و ایده‌هایی را بررسی کرده‌اند. این مسئله به هیچ وجه موضوع عجیبی نیست و اندیشیدن به بهبود فضای زندگی خود یکی از طبیعی‌ترین اندیشه‌هایی است که به ذهن هر کسی خطور می‌کند: به هر حال از قدیم گفته‌اند: «شهر ما، خانه‌ی ما».
تصورات و گذاشتن خود در نقش شهردار و پیش بردن اهداف و برنامه‌های توسعه‌ی شهری اما در نهایت پس از دقایقی اندیشیدن، متوقف می‌شوند و این شهروندان خیال‌پرداز و خوش‌فکر، نهایتا سراغ کار و معیشت خود رفته و آرمان‌شهرشان را صرفا در همان خیالات خود نگاه می‌دارند؛ به هر حال شهردار شدن همه‌ی شهرنشینانی که ایده‌ی ساخت یک آرمانشهر را دارند، هرچقدر هم که ایده‌پردازان باهوش و خوش‌فکری باشند، امکان ناپذیر است.
اما دنیای بازی‌ها، دنیایی است برای تجربه‌ی کار‌هایی که شاید هیچ وقت موفق به انجام آن‌ها نشویم. شما در دنیای بازی‌ها تقریبا می‌توانید به گوشه و کناره‌ی دنیا سفر کنید و برای مدتی کوتاه هم که شده، کاری غیر معمول و بعضا دست نیافتنی انجام دهید. از همین رو طراحان بازی همیشه در تلاشند تا بتوانند محبوب‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین تجربیات را در دل گیم‌پلی و تم بازی‌های خود قرار دهند تا افراد بیشتری را با بازی‌های خود سرگرم کنند.
در همین راستا، بازی‌های با محوریت شهرسازی همیشه از محبوبیت قابل قبولی برخوردار بوده‌اند؛ چه در دنیای بازی‌های ویدئویی که عناوینی نظیر «Cities: Skylines» و «SimCity» توانستند با فروش گسترده‌ی خود، سود‌های سرشاری را نصیب سازندگانشان کنند و چه در دنیای بردگیم‌ها که بازی‌های فوق‌العاده‌ای مانند سبربیا (Suburbia) و کوآدروپلیس (Quadropolis)، دل مخاطبان را به راحتی به چنگ آوردند و به بردگیم‌های موفقی تبدیل شدند.
در این مقاله قرار است تا به سراغ نقد و بررسی نسخه‌ی جدید بازی بیگ سیتی (Big City)، که یکی از عناوین قابل تحسین در میان بردگیم‌های شهرسازی به شمار می‌رود برویم. نسخه‌ی پیشین این بازی در سال ۱۹۹۹ میلادی، سال‌ها قبل از طراحی و عرضه‌ی بردگیم‌های مذکور در بند پیشین، به بازار عرضه شد و در سال ۲۰۱۹، نسخه‌ای جدید به مناسبت ۲۰ سالگی این عنوان با نام «Big City: 20th Anniversary Jumbo Edition» وارد بازار شد. در ادامه‌ی این مطلب با نقد و بررسی جدیدترین نسخه‌ی بازی «بیگ سیتی» با ما همراه باشید.
یک شهر و چند شهردار
بردگیم بیگ سیتی، اولین بازی منتشر شده‌ی آقای فرانتس بنو دلونگه (Franz-Benno Delonge)، طراح مشهور آلمانی است که متاسفانه در سال ۲۰۰۷، در سن ۵۰ سالکی دار فانی را وداع گفت. هرچند که در ایران بازی مانیلا (Manila) از همین طراح برای مردم نام‌آشنا‌تر است، اما او طی حدود ۸ سال فعالیت به عنوان طراح بازی، عناوین مشهور دیگری مانند ترنس‌آمریکا (TransAmerica) و کانتینر (Container) و بازی‌های بسیار دیگری را طراحی و وارد بازار کرد. اما بیگ سیتی از آنجایی که اولین بازی منتشر شده‌ی اوست، بنابراین بدیهی بود که پس از گذشت ۲۰ سال نیاز به تغییراتی جزئی در زمینه‌ی گیم‌پلی، تصویرسازی و حتی کیفیت تولید داشته باشد؛ در نهایت، کمپانی مرکوری گیمز (Mercury Games) وظیفه‌ی انجام این بهینه‌سازی‌ها را بر عهده گرفت و برای ادای احترام و زنده نگاه داشتن نام آقای دلونگه، همچنان نام او را به عنوان تنها نام طراح بازی بر روی جعبه‌ی این عنوان قرار داد.
شهر بزرگ
معمولا وقتی قرار است که راجع به بردگیم‌ها صحبت کنیم، اشارات بسیاری به توسعه‌ی بازی‌سازی و ترقی این صنعت طی دهه‌ی گذشته می‌شود و برای ذکر مثال در این موارد همواره بازی‌های جدیدی که کمتر از یک دهه عمر دارند را می‌ستاییم. اما وقتی که یک بازی مربوط به دهه‌ی ۹۰ میلادی مانند بیگ سیتی به روی میز می‌آید، ناگهان تمام تصورات را به هم می‌ریزد؛ آیا واقعا بردگیم‌های ده سال اخیر با اختلاف جلوتر از بازی‌های پیشکسوت دهه‌ی ۹۰ و یا ماقبل آن هستند؟ یا اینکه ما صرفا طوطی‌وارانه این جملات را تکرار کرده‌ایم؟ حقیقت ماجرا این است که جریان تغییر رویکرد نسبت به طراحی بازی، یک شبه اتفاق نیافتاد و طراحان بازی، یک مرتبه دارای ذهن‌هایی باز و خلاق نشدند، بلکه خلاقیت‌ها از ابتدا در دنیای وسیع بردگیم جریان داشته و همیشه طراحانی خلاق، در این صنعت فعالیت می‌کردند. با این تفاسیر می‌توان گفت که امروزه، صرفا درصد این افراد در میان طراحان بردگیم بیشتر شده و این باور که همه‌ی طراحان خلاق امروزی از ناکجا آباد و همزمان با یکدیگر در این صنعت پدیدار گشته‌اند، باوری کاملا اشتباه است.
گیم‌پلی بازی بیگ سیتی، واقعا فوق‌العاده است. البته با بازی کردن آن در همان دقایق ابتدایی به قدیمی و کلاسیک بودن روند بازی پی می‌برید، اما این قدیمی بودن به هیچ وجه آزار دهنده نیست و حتی خوشایند است. شما در این بازی، چند کاشی بزرگ قرار گرفته در کنار هم را به عنوان صفحه‌ی بازی در اختیار دارید که محله‌های شهر را تشکیل می‌دهند. در طول بازی با ساختن انواع بسیار مختلفی از ساختمان‌ها و اضافه کردن محله‌های جدید به این شهر، بازی را جلو می‌برید. در انتها نیز بازیکنی که توانسته باشد بیشترین امتیاز را کسب کند پیروز بازی خواهد بود.
ساختمان‌های بازی هرکدام فضاهای متفاوتی را اشغال می‌کنند و همینطور شرایط گوناگونی را برای ساخته شدن نیاز دارند، از همین رو امتیازی که با ساخت هر ساختمان می‌توانید به دست بیاورید با سایرین متفاوت است. از سوی دیگر، برای برپایی یک ساختمان، شما نیاز به داشتن مالکیت زمین آن نیز دارید که به وسیله‌ی کارت‌های در دست شما مشخص می‌شود و با ساخت و ساز در آن زمین، کارت مذکور از بازی خارج می‌شود. همچنین ایجاد مسیر حمل و نقل عمومی بین شهری نیز از دیگر کنش‌هایی است که بازیکنان پس از ساخته شدن ساختمان شهرداری می‌توانند انجام دهند و با انجام آن ارزش ساخت و ساز سایر ساختمان‌ها در این مسیر حمل و نقل عمومی را بالا می‌برند.
قوانین بازی بیگ سیتی بسیار ساده‌اند، به طوری که تنها بخش فراموش شونده‌ی آن، امتیاز و شرایط ساخت ساختمان‌ها است که اطلاعات مربوط به آن‌ها نیز در برگه‌هایی مجزا برای هر بازیکن داخل جعبه قرار داده شده و بازیکنان می‌توانند در طول بازی به راحتی از آن‌ها استفاده کنند. اما با وجود همین قوانین ساده، عمق بازی بسیار زیاد است و نیازمند تفکر استراتژیک و برنامه‌ریزی‌های هوشمندانه برای کسب بیشترین امتیاز ممکن و پیروزی است. اما این گیم‌پلی تفکر محور و عمیق، عملکردی بسیار انتزاعی دارد و مشخص است که هیچ تلاشی برای طراحی یک گیم‌پلی با کنش‌ها و مکانیزم‌های تماتیک صورت نگرفته؛ رویکردی که خود نشان از قدیمی بودن این بازی دارد. هرچند که باید اعتراف کنم این رویکرد حداقل در این بازی اصلا آزار دهنده نیست و گیم‌پلی بازی لذت بخش بودن و جذابیت خود را بدون آنکه سعی کند تماتیک باشد حفظ کرده‌است.
اما نکته‌ی جذاب دیگر در بخش گیم‌پلی، تعامل میان بازیکنان است. در واقع، بازی بیگ سیتی، ابزار کافی برای ایجاد تعامل میان بازیکنان را در اختیار آن‌ها قرار داده، اما هیچ اجباری به استفاده از آن‌ها نکرده، بلکه بازیکنان خود تصمیم می‌گیرند که در موقعیت‌های گوناگون با سد کردن راه حریفان و ممانعت از پیشبرد اهداف آن‌ها خود را به پیروزی نزدیک‌تر کنند، یا با تمرکز بر روی برنامه‌ریزی‌های خود و اهداف بدون تنش. این آزادی عملکرد در بازی بیگ سیتی بسیار ستودنی است و می‌تواند سبب شود که این عنوان برای گستره‌ی بزرگتری از مخاطبین جذابیت خود را حفظ کند.
شهر زیبا
هرچند که بازی بیگ سیتی تقریبا فاقد چیزی به نام تصویرسازی است، اما همان میزان اندکی که از تصویرسازی هنری در آن می‌بینم برای این عنوان کافی است. تصویرسازی بازی در واقع چیز خاصی نیست و به چند ساختمان ساده و کارت‌های ساده‌تر از آن خلاصه می‌شود. البته باید اشاره کنم که چنین تصویرسازی‌ای ممکن است در یک بازی دیگر یک ایراد اساسی محسوب شود، اما در بیگ سیتی ویژگی‌های چشم نواز دیگری نهفته که تمامی توجهات را به خود برمی‌گرداند و ما را مجاب می‌کند که حتی یک تصویرسازی قوی‌تر هم نمی‌توانستند جلب توجه چندانی در مقابل آن بکند.
این ویژگی که راجع به آن صحبت می‌کنیم، کامپوننت‌های پلاستیکی داخل جعبه است که نه تنها کیفیت تولید خودشان به تنهایی آن‌ها را زیبا نمایش می‌دهد، بلکه نشستن آن‌ها بر روی صفحه‌ی بازی از ترکیب این ساختمان‌های پلاستیکی یک اثر هنری خلق می‌کند که می‌توان مدت‌ها به تماشای آن نشست. خلاصه بگویم، تک تک ساختمان‌های بازی و قطار‌های بین شهری کوچک آن که همگی به صورت سه بعدی و پلاستیکی در بازی قرار دارند، زیبا و دوست‌داشتنی هستند و با طراحی منحصر‌به‌فردشان، هر بیننده‌ای را شگفت‌زده می‌کنند. در واقع بیگ سیتی بدون اغراق زیبا‌ترین بردگیم شهرسازی‌ای است که می‌توان یافت.
جدا از قطعات پلاستیک، سایر بخشهای بازی از کارت‌ها گرفته تا کاشی‌های صفحه‌ی بازی، همگی از کیفیت مناسبی برخوردارند و کتابچه‌ی راهنما نیز هرچند که به جز در بخش قرار دادن صفحه‌های راهنمای مجزا برای هر بازیکن، در سایر بخش‌ها عملکرد درخشانی نداشته، اما قابل قبول است. به بیان بهتر، نمی‌توان از کمپانی مرکوری گیمز برای این موضوعات خرده گرفت، چرا که بازی بیگ سیتی در نقاط قوت خود به قدری عالی عمل کرده که بر تمامی بخشهای نه چندان قوی دیگر سایه را می‌اندازد و این در حالی است که در هیچ کجای این بازی خبری از نقاط ضعف اساسی و آزار دهنده نیست.
نمره‌ی بازی مدیا: ۸.۵/۱۰ (بسیار خوب)
نقاط قوت
گیم‌پلی ساده و عمیق
میزان تعامل دلخواه میان بازیکنان بسته به نحوه‌ی بازی آن‌ها
مدل‌های ساختمان‌های بسیار زیبا و پر جزئیات
کیفیت بسیار بالای برخی کامپوننت‌ها
نقاط ضعف
عدم توجه به تماتیک بودن گیم‌پلی
توجه اندک به تصویرسازی
جمع بندی
نسخه‌ی ۲۰ سالگی بازی بیگ سیتی (Big City: 20th Anniversary Jumbo Edition) هرچند که رویکردی انتزاعی در طراحی گیم‌پلی خود دارد، اما عمق بالای بازی در این بخش و نیازمندی فرایند گیم‌پلی به تفکر چند لایه سبب شده تا نتوانیم بیگ سیتی را به واسطه‌ی تماتیک نبودن مکانیزم‌ها سرزنش کنیم. از سوی دیگر کیفیت بالای قطعات، تصویرسازی بسیار ساده ولی قابل قبول و مهم‌تر از همه، گیم‌پلی ساده، روان، اما بسیار عمیق و نیازمند به فکر، همگی در کنار یکدیگر این بازی را به عنوانی ارزشمند بدل کرده‌اند.
نویسنده: فرنام فرتوت
نسخه‌ی ۲۰ سالگی بازی بیگ سیتی (Big City: 20th Anniversary Jumbo Edition) هرچند که رویکردی انتزاعی در طراحی گیم‌پلی خود دارد، اما عمق بالای بازی در این بخش و نیازمندی فرایند گیم‌پلی به تفکر چند لایه سبب شده تا نتوانیم بیگ سیتی را به واسطه‌ی تماتیک نبودن مکانیزم‌ها سرزنش کنیم. از سوی دیگر کیفیت بالای قطعات، تصویرسازی بسیار ساده ولی قابل قبول و مهم‌تر از همه، گیم‌پلی ساده، روان، اما بسیار عمیق و نیازمند به فکر، همگی در کنار یکدیگر این بازی را به عنوانی ارزشمند بدل کرده‌اند.
مقدمه
«شهرسازی» (City Building) بدون شک یکی از جذاب‌ترین موضوعاتی است که در دنیای بازی‌ها به آن پرداخته می‌شود؛ اما فکر کردن به اینکه این جذابیت ریشه در کجا دارد شاید مسئله‌ای نباشد که هر روز به آن فکر کنیم. تقریبا همه‌ی شهرنشینان در طول زندگی خود، بارها در مورد مشکلات و مسائلی که در شهر خود با آن رو به رو هستند فکر کرده‌اند و در خیالات خود، برای رفع معضلات شهری راهکارها و ایده‌هایی را بررسی کرده‌اند. این مسئله به هیچ وجه موضوع عجیبی نیست و اندیشیدن به بهبود فضای زندگی خود یکی از طبیعی‌ترین اندیشه‌هایی است که به ذهن هر کسی خطور می‌کند: به هر حال از قدیم گفته‌اند: «شهر ما، خانه‌ی ما».
تصورات و گذاشتن خود در نقش شهردار و پیش بردن اهداف و برنامه‌های توسعه‌ی شهری اما در نهایت پس از دقایقی اندیشیدن، متوقف می‌شوند و این شهروندان خیال‌پرداز و خوش‌فکر، نهایتا سراغ کار و معیشت خود رفته و آرمان‌شهرشان را صرفا در همان خیالات خود نگاه می‌دارند؛ به هر حال شهردار شدن همه‌ی شهرنشینانی که ایده‌ی ساخت یک آرمانشهر را دارند، هرچقدر هم که ایده‌پردازان باهوش و خوش‌فکری باشند، امکان ناپذیر است.
اما دنیای بازی‌ها، دنیایی است برای تجربه‌ی کار‌هایی که شاید هیچ وقت موفق به انجام آن‌ها نشویم. شما در دنیای بازی‌ها تقریبا می‌توانید به گوشه و کناره‌ی دنیا سفر کنید و برای مدتی کوتاه هم که شده، کاری غیر معمول و بعضا دست نیافتنی انجام دهید. از همین رو طراحان بازی همیشه در تلاشند تا بتوانند محبوب‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین تجربیات را در دل گیم‌پلی و تم بازی‌های خود قرار دهند تا افراد بیشتری را با بازی‌های خود سرگرم کنند.
در همین راستا، بازی‌های با محوریت شهرسازی همیشه از محبوبیت قابل قبولی برخوردار بوده‌اند؛ چه در دنیای بازی‌های ویدئویی که عناوینی نظیر «Cities: Skylines» و «SimCity» توانستند با فروش گسترده‌ی خود، سود‌های سرشاری را نصیب سازندگانشان کنند و چه در دنیای بردگیم‌ها که بازی‌های فوق‌العاده‌ای مانند سبربیا (Suburbia) و کوآدروپلیس (Quadropolis)، دل مخاطبان را به راحتی به چنگ آوردند و به بردگیم‌های موفقی تبدیل شدند.
در این مقاله قرار است تا به سراغ نقد و بررسی نسخه‌ی جدید بازی بیگ سیتی (Big City)، که یکی از عناوین قابل تحسین در میان بردگیم‌های شهرسازی به شمار می‌رود برویم. نسخه‌ی پیشین این بازی در سال ۱۹۹۹ میلادی، سال‌ها قبل از طراحی و عرضه‌ی بردگیم‌های مذکور در بند پیشین، به بازار عرضه شد و در سال ۲۰۱۹، نسخه‌ای جدید به مناسبت ۲۰ سالگی این عنوان با نام «Big City: 20th Anniversary Jumbo Edition» وارد بازار شد. در ادامه‌ی این مطلب با نقد و بررسی جدیدترین نسخه‌ی بازی «بیگ سیتی» با ما همراه باشید.
یک شهر و چند شهردار
بردگیم بیگ سیتی، اولین بازی منتشر شده‌ی آقای فرانتس بنو دلونگه (Franz-Benno Delonge)، طراح مشهور آلمانی است که متاسفانه در سال ۲۰۰۷، در سن ۵۰ سالکی دار فانی را وداع گفت. هرچند که در ایران بازی مانیلا (Manila) از همین طراح برای مردم نام‌آشنا‌تر است، اما او طی حدود ۸ سال فعالیت به عنوان طراح بازی، عناوین مشهور دیگری مانند ترنس‌آمریکا (TransAmerica) و کانتینر (Container) و بازی‌های بسیار دیگری را طراحی و وارد بازار کرد. اما بیگ سیتی از آنجایی که اولین بازی منتشر شده‌ی اوست، بنابراین بدیهی بود که پس از گذشت ۲۰ سال نیاز به تغییراتی جزئی در زمینه‌ی گیم‌پلی، تصویرسازی و حتی کیفیت تولید داشته باشد؛ در نهایت، کمپانی مرکوری گیمز (Mercury Games) وظیفه‌ی انجام این بهینه‌سازی‌ها را بر عهده گرفت و برای ادای احترام و زنده نگاه داشتن نام آقای دلونگه، همچنان نام او را به عنوان تنها نام طراح بازی بر روی جعبه‌ی این عنوان قرار داد.
شهر بزرگ
معمولا وقتی قرار است که راجع به بردگیم‌ها صحبت کنیم، اشارات بسیاری به توسعه‌ی بازی‌سازی و ترقی این صنعت طی دهه‌ی گذشته می‌شود و برای ذکر مثال در این موارد همواره بازی‌های جدیدی که کمتر از یک دهه عمر دارند را می‌ستاییم. اما وقتی که یک بازی مربوط به دهه‌ی ۹۰ میلادی مانند بیگ سیتی به روی میز می‌آید، ناگهان تمام تصورات را به هم می‌ریزد؛ آیا واقعا بردگیم‌های ده سال اخیر با اختلاف جلوتر از بازی‌های پیشکسوت دهه‌ی ۹۰ و یا ماقبل آن هستند؟ یا اینکه ما صرفا طوطی‌وارانه این جملات را تکرار کرده‌ایم؟ حقیقت ماجرا این است که جریان تغییر رویکرد نسبت به طراحی بازی، یک شبه اتفاق نیافتاد و طراحان بازی، یک مرتبه دارای ذهن‌هایی باز و خلاق نشدند، بلکه خلاقیت‌ها از ابتدا در دنیای وسیع بردگیم جریان داشته و همیشه طراحانی خلاق، در این صنعت فعالیت می‌کردند. با این تفاسیر می‌توان گفت که امروزه، صرفا درصد این افراد در میان طراحان بردگیم بیشتر شده و این باور که همه‌ی طراحان خلاق امروزی از ناکجا آباد و همزمان با یکدیگر در این صنعت پدیدار گشته‌اند، باوری کاملا اشتباه است.
گیم‌پلی بازی بیگ سیتی، واقعا فوق‌العاده است. البته با بازی کردن آن در همان دقایق ابتدایی به قدیمی و کلاسیک بودن روند بازی پی می‌برید، اما این قدیمی بودن به هیچ وجه آزار دهنده نیست و حتی خوشایند است. شما در این بازی، چند کاشی بزرگ قرار گرفته در کنار هم را به عنوان صفحه‌ی بازی در اختیار دارید که محله‌های شهر را تشکیل می‌دهند. در طول بازی با ساختن انواع بسیار مختلفی از ساختمان‌ها و اضافه کردن محله‌های جدید به این شهر، بازی را جلو می‌برید. در انتها نیز بازیکنی که توانسته باشد بیشترین امتیاز را کسب کند پیروز بازی خواهد بود.
ساختمان‌های بازی هرکدام فضاهای متفاوتی را اشغال می‌کنند و همینطور شرایط گوناگونی را برای ساخته شدن نیاز دارند، از همین رو امتیازی که با ساخت هر ساختمان می‌توانید به دست بیاورید با سایرین متفاوت است. از سوی دیگر، برای برپایی یک ساختمان، شما نیاز به داشتن مالکیت زمین آن نیز دارید که به وسیله‌ی کارت‌های در دست شما مشخص می‌شود و با ساخت و ساز در آن زمین، کارت مذکور از بازی خارج می‌شود. همچنین ایجاد مسیر حمل و نقل عمومی بین شهری نیز از دیگر کنش‌هایی است که بازیکنان پس از ساخته شدن ساختمان شهرداری می‌توانند انجام دهند و با انجام آن ارزش ساخت و ساز سایر ساختمان‌ها در این مسیر حمل و نقل عمومی را بالا می‌برند.
قوانین بازی بیگ سیتی بسیار ساده‌اند، به طوری که تنها بخش فراموش شونده‌ی آن، امتیاز و شرایط ساخت ساختمان‌ها است که اطلاعات مربوط به آن‌ها نیز در برگه‌هایی مجزا برای هر بازیکن داخل جعبه قرار داده شده و بازیکنان می‌توانند در طول بازی به راحتی از آن‌ها استفاده کنند. اما با وجود همین قوانین ساده، عمق بازی بسیار زیاد است و نیازمند تفکر استراتژیک و برنامه‌ریزی‌های هوشمندانه برای کسب بیشترین امتیاز ممکن و پیروزی است. اما این گیم‌پلی تفکر محور و عمیق، عملکردی بسیار انتزاعی دارد و مشخص است که هیچ تلاشی برای طراحی یک گیم‌پلی با کنش‌ها و مکانیزم‌های تماتیک صورت نگرفته؛ رویکردی که خود نشان از قدیمی بودن این بازی دارد. هرچند که باید اعتراف کنم این رویکرد حداقل در این بازی اصلا آزار دهنده نیست و گیم‌پلی بازی لذت بخش بودن و جذابیت خود را بدون آنکه سعی کند تماتیک باشد حفظ کرده‌است.
اما نکته‌ی جذاب دیگر در بخش گیم‌پلی، تعامل میان بازیکنان است. در واقع، بازی بیگ سیتی، ابزار کافی برای ایجاد تعامل میان بازیکنان را در اختیار آن‌ها قرار داده، اما هیچ اجباری به استفاده از آن‌ها نکرده، بلکه بازیکنان خود تصمیم می‌گیرند که در موقعیت‌های گوناگون با سد کردن راه حریفان و ممانعت از پیشبرد اهداف آن‌ها خود را به پیروزی نزدیک‌تر کنند، یا با تمرکز بر روی برنامه‌ریزی‌های خود و اهداف بدون تنش. این آزادی عملکرد در بازی بیگ سیتی بسیار ستودنی است و می‌تواند سبب شود که این عنوان برای گستره‌ی بزرگتری از مخاطبین جذابیت خود را حفظ کند.
شهر زیبا
هرچند که بازی بیگ سیتی تقریبا فاقد چیزی به نام تصویرسازی است، اما همان میزان اندکی که از تصویرسازی هنری در آن می‌بینم برای این عنوان کافی است. تصویرسازی بازی در واقع چیز خاصی نیست و به چند ساختمان ساده و کارت‌های ساده‌تر از آن خلاصه می‌شود. البته باید اشاره کنم که چنین تصویرسازی‌ای ممکن است در یک بازی دیگر یک ایراد اساسی محسوب شود، اما در بیگ سیتی ویژگی‌های چشم نواز دیگری نهفته که تمامی توجهات را به خود برمی‌گرداند و ما را مجاب می‌کند که حتی یک تصویرسازی قوی‌تر هم نمی‌توانستند جلب توجه چندانی در مقابل آن بکند.
این ویژگی که راجع به آن صحبت می‌کنیم، کامپوننت‌های پلاستیکی داخل جعبه است که نه تنها کیفیت تولید خودشان به تنهایی آن‌ها را زیبا نمایش می‌دهد، بلکه نشستن آن‌ها بر روی صفحه‌ی بازی از ترکیب این ساختمان‌های پلاستیکی یک اثر هنری خلق می‌کند که می‌توان مدت‌ها به تماشای آن نشست. خلاصه بگویم، تک تک ساختمان‌های بازی و قطار‌های بین شهری کوچک آن که همگی به صورت سه بعدی و پلاستیکی در بازی قرار دارند، زیبا و دوست‌داشتنی هستند و با طراحی منحصر‌به‌فردشان، هر بیننده‌ای را شگفت‌زده می‌کنند. در واقع بیگ سیتی بدون اغراق زیبا‌ترین بردگیم شهرسازی‌ای است که می‌توان یافت.
جدا از قطعات پلاستیک، سایر بخشهای بازی از کارت‌ها گرفته تا کاشی‌های صفحه‌ی بازی، همگی از کیفیت مناسبی برخوردارند و کتابچه‌ی راهنما نیز هرچند که به جز در بخش قرار دادن صفحه‌های راهنمای مجزا برای هر بازیکن، در سایر بخش‌ها عملکرد درخشانی نداشته، اما قابل قبول است. به بیان بهتر، نمی‌توان از کمپانی مرکوری گیمز برای این موضوعات خرده گرفت، چرا که بازی بیگ سیتی در نقاط قوت خود به قدری عالی عمل کرده که بر تمامی بخشهای نه چندان قوی دیگر سایه را می‌اندازد و این در حالی است که در هیچ کجای این بازی خبری از نقاط ضعف اساسی و آزار دهنده نیست.
نمره‌ی بازی مدیا: ۸.۵/۱۰ (بسیار خوب)
نقاط قوت
گیم‌پلی ساده و عمیق
میزان تعامل دلخواه میان بازیکنان بسته به نحوه‌ی بازی آن‌ها
مدل‌های ساختمان‌های بسیار زیبا و پر جزئیات
کیفیت بسیار بالای برخی کامپوننت‌ها
نقاط ضعف
عدم توجه به تماتیک بودن گیم‌پلی
توجه اندک به تصویرسازی
جمع بندی
نسخه‌ی ۲۰ سالگی بازی بیگ سیتی (Big City: 20th Anniversary Jumbo Edition) هرچند که رویکردی انتزاعی در طراحی گیم‌پلی خود دارد، اما عمق بالای بازی در این بخش و نیازمندی فرایند گیم‌پلی به تفکر چند لایه سبب شده تا نتوانیم بیگ سیتی را به واسطه‌ی تماتیک نبودن مکانیزم‌ها سرزنش کنیم. از سوی دیگر کیفیت بالای قطعات، تصویرسازی بسیار ساده ولی قابل قبول و مهم‌تر از همه، گیم‌پلی ساده، روان، اما بسیار عمیق و نیازمند به فکر، همگی در کنار یکدیگر این بازی را به عنوانی ارزشمند بدل کرده‌اند.
نویسنده: فرنام فرتوت
دیدگاه شما